Zabytki

Trite Bratia" to grupa skał w kształcie ludzkich postaci, które wznoszą się 200 metrów nad poziomem morza w miejscowości Kazanite, 300 metrów na wschód od miasta Aitos. Formacja skalna "Trite Bratia" ma powierzchnię 1 ha i wchodzi w skład obszaru Natura 2000, będącego częścią Europejskiej Sieci Ekologicznej. Została ona uznana za zabytek przyrody w 1972 roku.

Fascynuje autentyczna atmosfera tego obszaru – tu wciąż żyje miejski folklor rybaków z gitarami, łodzie wracają do portów z dobrym połowem, a przygotowywanie ryb to szczególny rytuał, któremu poświęcone są jeden lub dwa festiwale. Tutaj oczarują Cię zwyczaje charakterystyczne dla tego kraju, takie jak gry nestinarskie, biały kuier, palikosz i wiele innych. Mieszkańcy wsi nie mogą się doczekać świąt i witania gości w „panagiri”, a przyroda zapiera dech w piersiach.

Jezioro Pomorie jest symbolem Pomorie i kojarzone jest z balneoterapią błotem, ługiem i rapą (wodą jeziora), z wydobyciem soli, produkcją kosmetyków i wreszcie - jako cenne siedlisko dla ponad 60 gatunków zagrożonych ptaków. Laguna znajduje się na drugim co do wielkości szlaku migracji ptaków, Via Pontica, i co roku tysiące bocianów, pelikanów, gęsi i ptaków drapieżnych przekracza jezioro w drodze z Europy do Afryki. W różnych porach roku można tam zaobserwować ponad 270 gatunków ptaków migrujących, zimujących lub gniazdujących.

Jezioro Atanasowskie jest częścią kompleksu jezior Burgas i graniczy od wschodu z Mierzeją Atanasowską, która jest piaszczystą mierzeją o długości około 1 km z Morzem Czarnym. Jezioro ma charakter przybrzeżny i oferuje dużą różnorodność flory i fauny, z których część jest chroniona na mocy ustawy o różnorodności biologicznej i jest zagrożona na całym świecie. Jezioro Atanasovo jest połączone licznymi kanałami z Morzem Czarnym, przez które jest odprowadzane.

Klasztor Świętej Anastazji Farmakolitrii (Uzdrowicielki) jest jedynym klasztorem na wyspie w Bułgarii, którego część zachowała się do dnia dzisiejszego. Kościół klasztorny, noszący nazwę "Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny", jest niewielki, ale ma solidną kamienną konstrukcję, wzmocnioną drewnianymi santrachi. Latarnia morska na wyspie została zbudowana przez francuską firmę w 1889 r.

Największa z pięciu wysp na bułgarskim wybrzeżu Morza Czarnego. Znajdują się tu ślady trackiego sanktuarium z VII wieku p.n.e., starożytna grecka świątynia, prawdopodobnie poświęcona Apollinowi Uzdrowicielowi (V wiek p.n.e.), pozostałości klasztoru św. Jana Prekursora", starożytna latarnia morska, rosyjski cmentarz wojskowy. W 2001 roku wyspy Swiętego Iwana i Świętego Piotra zostały uznane za zabytki kultury o znaczeniu narodowym w 2001 roku

Część obszaru Irakli o powierzchni 42,3 ha została uznana za obszar chroniony w celu zachowania typowych siedlisk przybrzeżnych rzadkich i zagrożonych gatunków roślin, wymienionych w Czerwonej Księdze Bułgarii i chronionych ustawą o różnorodności biologicznej. Należą do nich morski narcyz /Pancratium maritimum/, czyściec morski /Stachys maritima/, wilczomlecz ogrodowy /Euphorbia peplis/, sałata tatarska /Lactuca tatarica L./, mikołajek nadmorski /Eryngium maritimum L./, szachownica pontyjska /Fritillaria pontica/ i wiele gatunków ptaków.

Plaże i wydmy Sveti Włas, Słoneczny Brzeg i Nesebyr Prądy powietrzne między morzem a górą w Sveti Włas tworzą unikalne zjawisko przyrodnicze, które oczyszcza powietrze. Naturalna bryza morska w połączeniu z krystalicznie czystym powietrzem stwarza warunki do balneoterapii morskiej i korzystnie wpływa na pacjentów chorych na astmę oskrzelową i inne choroby płuc. Sprzyjający klimat sprzyja zabiegom całorocznym. Słoneczny Brzeg to największy kompleks turystyczny nad Morzem Czarnym.

Rzeka o długości około 50 km jest także domem dla wielu zagrożonych gatunków zwierząt i roślin. Oprócz ssaków (jelenie, sarenki, muflony, wydry i inne) uważa się, że na terenie rezerwatu można zaobserwować około 226 gatunków ptaków. Spośród nich 8 gatunków jest zagrożonych na całym świecie, a 70 znajduje się w Czerwonej Księdze Bułgarii. Formację skalną „Głowa Lwa” uznano za fenomen w 1947 r. Naturalnym zabytkiem jest nagromadzenie wielu dużych fragmentów skał, które tworzą obraz z profilu głowy lwa i prawdopodobnie od czasów starożytnych pobudzają i inspirują ludzką wyobraźnię.

Ujście rzeki Weleki uważane jest za jeden z najbardziej urokliwych zakątków Morza Czarnego. Jest to obszar chroniony i część Parku Przyrody Strandża. Obszar chroniony został utworzony 1 września 1992 roku w celu zachowania charakterystycznego krajobrazu obszaru przybrzeżnego, formacji skalnych i fiordów, specyficznej kserotemicznej przejściowej roślinności śródziemnomorskiej oraz bogatego życia zwierzęcego.

Znajdują się w południowej części bułgarskiego wybrzeża Morza Czarnego, 7 km na południe od Sozopola, przy starej drodze do Primorsko, tuż wioską Diuni za ok. 1 km). Miejsce to jest popularnie nazywane "plażą kierowców" ze względu na bliskość asfaltowej drogi do plaży. Bagno Alepu znajduje się u podnóża rozwidlenia rzek Bakarluka i Kukuv na północy oraz Andreja na południu, naprzeciwko zatoki otoczonej przylądkiem Agallina na północy i przylądkiem Khumata na południu.

Rezerwat architektoniczno-historyczny wieś Braszlian, gmina Malko Tarnovo. Wieś Braszlian położona jest 14 km od miasta Malko Tyrnowo i 64 km od miasta Burgas. W 1982 roku wieś została uznana za rezerwat architektoniczny, gdyż znajduje się w niej 76 domów – zabytków kultury, z czego 7 ma ponad 200 lat. We wsi można zwiedzić cerkiew Świętego Demetriusza, szkołę przycerkewną, Baliuvata kashta, Muzeum Rolnictwa Tradycyjnego, Dom-Muzeum Etnograficzne, kaplice Świętego Pantelejmona, Świętej Petki i Świętej Mariny.

Dom-muzeum Stefana Karadży we wsi Stefan Karadżowo, gmina Boliarowo, znajduje się w centrum wsi. Został uznany za zabytek kultury o znaczeniu narodowym. Dom jest jednym z pięciu podobnych obiektów w regionie Yambol. Został on odrestaurowany na posesji, na której mieszkała rodzina Stefana Karadży. Mieści się w nim kolekcja etnograficzna.

Kompleks etnograficzny Genger – aleja strych rzemosł, miasto Aitos to rodzaj plenerowej ekspozycji etnograficznej, odtwarzającej najbardziej typowe rzemiosło sztuki ludowej regionu Aitos. Zespół mieści się w granicach Parku Leśnego „Slaveeva Reka” i obejmuje budynek administracyjny z kawiarnią, karczmą, piekarnią i zakładem fryzjerskim. Reprezentowane były rzemiosła: garncarstwo, miedziarstwo, sztuka użytkowa, piekarstwo, wyplatania koszy.

W sali wystawienniczej muzem wyeksponowano powstanie i rozwój nestinarstwa. Tańce nestinarsie są kulminacją święta.

Muzeum Historii Regionalnej w Burgas jest największym muzeum w południowo-wschodniej Bułgarii. Zostało utworzone w 1912 roku jako prywatne muzeum Towarzystwa Archeologicznego w Burgas „Debelt” przez grupę intelektualistów i odkrywców w celu odkrycia historycznej przeszłości ziem okolic Burgas. Muzeum posiada ustalony, całoroczny program turystyczno-edukacyjny mający na celu prezentację bułgarskich tradycji, folkloru i rzemiosła z udziałem profesjonalnych artystów i amatorów.

Budynek muzeum jest zabytkiem kultury. Został zbudowany w okresie ostatnich dwóch dekad XIX wieku i pierwotnie mieścił grecką szkołę dla dziewcząt. Muzeum przechowuje i eksponuje materialną część dziedzictwa kulturowego i historycznego miasta i regionu.

Zachowane cerkwie i ponad 180 renesansowych domów z XVIII-XIX w. tworzą niepowtarzalny wygląd architektoniczny dzisiejszego Sozopola. Starożytne ikony i wspaniałe ikonostasy rzeźbione w drewnie przedstawiają osiągnięcia rzemiosła artystycznego tamtych czasów. W 1974 roku Stare Miasto w Sozopolu zostało uznane za rezerwat architektoniczno-historyczny.

Nie przez przypadek Nesebyr nazywany jest „bułgarską Rawenną” ze względu na liczne cerkwie. Legendy mówią, że znajdowało się tu ponad 40 świątyń, dziś zachowało się ich 15, które są objęte szlakiem kulturowo-historycznym zwanym „Drogą Duchową”. Kościoły są udostępnione do zwiedzania, zostały przekształcone w pracownie artystyczne, galerie i sale kameralne. Są perłami naszej średniowiecznej architektury Morza Czarnego i nie mają innego odpowiednika w Bułgarii. Co roku tysiące pielgrzymów odwiedza Stary Nesebyr i są zafascynowani zachowanymi świątyniami, niosącymi ducha minionych czasów.

Muzeum Archeologiczne miasta Sozopola powstało w 1978 roku. Prezentuje starożytną historię Sozopola i regionu eksponując materiały z czasów prehistorii, starożytności i średniowiecza – świadectwa kultury materialnej i duchowej ludności zamieszkującej te tereny od czasów starożytnych. 5-4 tysiąclecie p.n.e. do XVII w. Wyeksponowane są materiały związane z starożytnym hutnictwem, handlem i żeglugą, dzieła rzemiosła starożytnego i średniowiecznego. Interesująca jest kolekcja 120 całych amfor.

Muzeum Archeologiczne w Nesebyrze powstało w 1956 roku, a jego pierwszą wystawę zorganizowano w cerwkii Świętego Jana Chrzciciela. Do nowego budynku zostało przeniesione w 1994 roku. Urządzona jest tu ekspozycja pod nazwą „Nesebyr na przestrzeni wieków”, która prezentuje liczne zabytki kultury ilustrujące historię starożytnej Mesambrii i średniowiecznego Nesebyru. Powierzchnia wystawiennicza muzeum obejmuje hol i cztery sale.

Tracki dom we wsi Brodiłowo należał do lokalnego paradynasty, który kontrolował ten obszar Strandży w późnym okresie hellenistycznym - II - I wiek p.n.e.

Cerwkiewł została zbudowana w 1763 roku i ma niepodważalną wartość architektonicz-ną, artystyczną i historyczną. Przy cerkwii działała bułgarska szkoła cerkiewna, jedyna w regionie Strandża, co dowodzi, że cerkiew była ośrodkiem duchowym i edukacyjnym. Tutaj zachował się żyrandol sprowadzony z Jerozolimy w XIX wieku

Jedno z największych prehistorycznych sanktuariów megalitycznych na terenie Bułgarii. Powierzchnia całkowita – środkowa część obiektu zajmuje powierzchnię około 8 akrów.

Wokół twierdzy Rusokastro rozegrała się bitwa, która była ostatnim większym średnio-wiecznym zwycięstwem Bułgarów nad Bizancjum przejęciem Bułgarii pod panowanie osmańskim. 18 lipca 1332 roku car Iwan Aleksander pokonał cesarza Andronika III w twierdzy Rusokastro. Twierdza ma powierzchnię 52 akry, co czyni ją drugą co do wiel-kości po twierdzy Carewec. Do chwili obecnej prace wykopaliskowe zostały zakończo-ne. Odkryto wieżę władcy, koszary, wejście do twierdzy z trzema bramami, z których jedna jest typu „katarakta”, przejście z wieżą-studnią.