Jedyne bułgarskie miasto wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego UNESCO. Jedno z najstarszych miast w Europie, liczące ponad 3200 lat, w którym duch minionych czasów spotyka się z pulsem współczesnego miasta. Miasto, w którym tysiącletnia historia otacza Cię ze wszystkich stron, a liczne cywilizacje pozostawiły po sobie materialne ślady, które harmonijnie wpisują się w nowoczesność.
Półwysep Nesebyr – starożytna Mesambria, zwana we wczesnym średniowieczu Mesemvwrią, a później Nesebyrem, została zasiedlona pod koniec epoki brązu. Starożytna tracka osada nazywała się Melsambria. Pod koniec VI wieku p.n.e przybyli pierwsi osadnicy greccy - pierwotnie Dorianie. Miasto stopniowo się rozrastało, budowano świątynie, szkołę i teatr, stopniowo otaczano je potężnym murem obronnym, powstawały dzielnice mieszkalne, zbudowano świątynie i halę sportową. W mieście rozwijało się wiele rzemiosł - głównie obróbka metali. Mesambria zaczęła bić własne monety około 440 roku p.n.e., mniej więcej w tym czasie wybito pierwsze złote monety. Miasto utrzymywało dobre stosunki handlowe z polis Morza Czarnego i Egejskiego oraz Morza Śródziemnego. Znaleziska świadczące o bogatym życiu gospodarczym, kulturalnym i duchowym tego okresu są eksponowane w muzeum archeologicznym w mieście.
W 72 r. p.n.e miasto zostało zdobyte bez żadnego oporu przez Rzymian. Po krótkiej okupacji, w I wieku miasto stało się częścią Cesarstwa Rzymskiego. Mesemvria, jak ją wówczas nazywano, z nienaruszonymi murami obronnymi i dużymi budynkami użyteczności publicznej. Po przeniesieniu stolicy Cesarstwa Rzymskiego do Konstantynopola i przyjęciu chrześcijaństwa jako religii oficjalnej stworzono sprzyjające warunki do odrodzenia się miast czarnomorskich. W Mesemvrii powstają nowe kościoły chrześcijańskie - bazyliki, mury obrronne, nowy wodociąg i łaźnie miejskie. Wszystko to zostało przeprowadzone przez wybitnych architektów i budowniczych imperium, na wzór prototypów stolicy. Centralny kościół Mesemvrii, podobnie jak w Konstantynopolu, nosi imię Świętej Zofii. Miasto po raz pierwszy weszło w skład państwa bułgarskiego w 812 r., kiedy Chan Krum napadł i podbił je i osiedlili się tu Słowianie i Bułgarzy. Nesebyr, jak nazywali to miasto Słowianie, przez długi czas pozostawał w rękach bułgarskich za panowania cara Symeona Wielkiego. W XII i XIII wieku miasto rozwinęło aktywne stosunki handlowe z ziemiami Morza Śródziemnego i Adriatyku, a także z księstwami na północ od Dunaju. Kościoły „Świętego Szczepana” (XI w.) i „Świętego Jana Chrzciciela” (XI w.) – stał się pierwowzorem późniejszych arcydzieł kościołów w Nesebyrze z XIII – XIV w. Dziś starą i nową część miasta oddziela wąski przesmyk. Stare miasto położone jest na niewielkim półwyspie. Ze względu na swoje wyjątkowe bogactwo kulturowe i historyczne Nesebyr został uznany za zespół muzealno-turystyczno-uzdrowiskowy o znaczeniu międzynarodowym Rozporządzeniem Rady Ministrów nr 243 z dnia 18 lipca 1956 r. W 1983 r. UNESCO wpisało Stary Nesebyr na Listę Światowych Zabytków Kultury Zabytki Turyści mogą dowiedzieć się więcej o historii i rozwoju osady w Muzeum Archeologicznym, które znajduje się na początku półwyspu. Znajdują się tam znaleziska odkryte podczas wykopalisk archeologicznych. Ślady minionych epok historycznych są wszędzie. Na terenie Starego Miasta można zobaczyć fragment murów obronnych, który w numerze 41 bułgarskiego Dziennika Ustaw z 1964 r. został uznany za architektoniczno-budowlany zabytek kultury o znaczeniu narodowym. Zachowała się duża liczba kościołów, m.in. takie jak dwa z nich – Swiętego Spasa i Świętego Stefana, zostały zamienione na obiekty muzealne. Duża część domów w starej części pochodzi z okresu renesansu (XVIII-XIX w.). Ciekawa jest architektura domu Moskoiani, w którym mieści się ekspozycja miejskiego Muzeum Etnograficznego. W muzeum można dowiedzieć się wiele o stylu życia i kulturze mieszkańców Nesebyru, wyeksponowanych jest wiele artykułów gospodarstwa domowego i tradycyjnych strojów.
Półwysep Nesebyr – starożytna Mesambria, zwana we wczesnym średniowieczu Mesemvwrią, a później Nesebyrem, została zasiedlona pod koniec epoki brązu. Starożytna tracka osada nazywała się Melsambria. Pod koniec VI wieku p.n.e przybyli pierwsi osadnicy greccy - pierwotnie Dorianie. Miasto stopniowo się rozrastało, budowano świątynie, szkołę i teatr, stopniowo otaczano je potężnym murem obronnym, powstawały dzielnice mieszkalne, zbudowano świątynie i halę sportową. W mieście rozwijało się wiele rzemiosł - głównie obróbka metali. Mesambria zaczęła bić własne monety około 440 roku p.n.e., mniej więcej w tym czasie wybito pierwsze złote monety. Miasto utrzymywało dobre stosunki handlowe z polis Morza Czarnego i Egejskiego oraz Morza Śródziemnego. Znaleziska świadczące o bogatym życiu gospodarczym, kulturalnym i duchowym tego okresu są eksponowane w muzeum archeologicznym w mieście.
W 72 r. p.n.e miasto zostało zdobyte bez żadnego oporu przez Rzymian. Po krótkiej okupacji, w I wieku miasto stało się częścią Cesarstwa Rzymskiego. Mesemvria, jak ją wówczas nazywano, z nienaruszonymi murami obronnymi i dużymi budynkami użyteczności publicznej. Po przeniesieniu stolicy Cesarstwa Rzymskiego do Konstantynopola i przyjęciu chrześcijaństwa jako religii oficjalnej stworzono sprzyjające warunki do odrodzenia się miast czarnomorskich. W Mesemvrii powstają nowe kościoły chrześcijańskie - bazyliki, mury obrronne, nowy wodociąg i łaźnie miejskie. Wszystko to zostało przeprowadzone przez wybitnych architektów i budowniczych imperium, na wzór prototypów stolicy. Centralny kościół Mesemvrii, podobnie jak w Konstantynopolu, nosi imię Świętej Zofii. Miasto po raz pierwszy weszło w skład państwa bułgarskiego w 812 r., kiedy Chan Krum napadł i podbił je i osiedlili się tu Słowianie i Bułgarzy. Nesebyr, jak nazywali to miasto Słowianie, przez długi czas pozostawał w rękach bułgarskich za panowania cara Symeona Wielkiego. W XII i XIII wieku miasto rozwinęło aktywne stosunki handlowe z ziemiami Morza Śródziemnego i Adriatyku, a także z księstwami na północ od Dunaju. Kościoły „Świętego Szczepana” (XI w.) i „Świętego Jana Chrzciciela” (XI w.) – stał się pierwowzorem późniejszych arcydzieł kościołów w Nesebyrze z XIII – XIV w. Dziś starą i nową część miasta oddziela wąski przesmyk. Stare miasto położone jest na niewielkim półwyspie. Ze względu na swoje wyjątkowe bogactwo kulturowe i historyczne Nesebyr został uznany za zespół muzealno-turystyczno-uzdrowiskowy o znaczeniu międzynarodowym Rozporządzeniem Rady Ministrów nr 243 z dnia 18 lipca 1956 r. W 1983 r. UNESCO wpisało Stary Nesebyr na Listę Światowych Zabytków Kultury Zabytki Turyści mogą dowiedzieć się więcej o historii i rozwoju osady w Muzeum Archeologicznym, które znajduje się na początku półwyspu. Znajdują się tam znaleziska odkryte podczas wykopalisk archeologicznych. Ślady minionych epok historycznych są wszędzie. Na terenie Starego Miasta można zobaczyć fragment murów obronnych, który w numerze 41 bułgarskiego Dziennika Ustaw z 1964 r. został uznany za architektoniczno-budowlany zabytek kultury o znaczeniu narodowym. Zachowała się duża liczba kościołów, m.in. takie jak dwa z nich – Swiętego Spasa i Świętego Stefana, zostały zamienione na obiekty muzealne. Duża część domów w starej części pochodzi z okresu renesansu (XVIII-XIX w.). Ciekawa jest architektura domu Moskoiani, w którym mieści się ekspozycja miejskiego Muzeum Etnograficznego. W muzeum można dowiedzieć się wiele o stylu życia i kulturze mieszkańców Nesebyru, wyeksponowanych jest wiele artykułów gospodarstwa domowego i tradycyjnych strojów.