- Miasto 100. wojewodów, Błękitnych Kamieni, wiatrów, tekstyliów, Sliweńskiej brandy perłowej, Doliny Brzoskwiń, niezapomnianego Damjana Damjanowa. Poeta, urodzony w Sliven, mówi o swoim rodzinnym mieście "... miasto, które połączyło stare i nowe, bruk i asfalt, starą sień i dzisiejszą wielopiętrowość, ... które połączyło nie tylko wiatry i rzeki (stąd jego nazwa), ale połączyło przeszłość i teraźniejszość, dzisiejszą radość z dawnym smutkiem".
- Czy wiesz, jaka jest stara nazwa Sliwenu?
Odpowiedź nie jest jednoznaczna. Dziś znamy kilka starych nazw miasta, które chronologicznie nawiązują do jego historii.
Tuida
W czasach rzymskich i wczesnobizantyjskich (II-IV wiek) na obszarze Hisarłyka, niskiego wzgórza w północnej części dzisiejszego miasta, odkryto pozostałości osady z późnej epoki żelaza. Następnie miasto nosiło nazwę Tuida (także Coida, Suida). Istnieje przypuszczenie, że pochodzenie nazwy jest gotyckie. Z gockiego "thiuda" co oznacza "lud". (Iwanow, I.T. "Na drodze bułgarskiego etnonimu").
Sliwno (Sawulen, Silimno, Stilwnos)
Miasto jest wymieniane pod tymi nazwami w średniowiecznej literaturze bizantyjskiej.
Istilifunos
Miasto zostało odnotowane pod nazwą Istilifunos przez arabskiego geografa Al Idrisi w 1153 roku.
Sliwen
Nazwa Sliwen znajduje się w Historii Słowiańsko-Bułgarskiej (XVIII wiek) Paisia Hilendarskiego. Istnieją dwie hipotezy dotyczące pochodzenia nazwy. Po pierwsze, Sliwen jest pochodzenia neobułgarskiego/słowiańskiego i nie ma związku ze średniowiecznym Sliwno i jego pochodnymi. Dzisiejsza nazwa pochodzi od czasownika „zlewać" w znaczeniu „wlewać, zbierać", czyli nazwa związana jest z ideą, że na terenie miasta łączą się trzy rzeki: Asenowska, Nowoselska i Monastyrska i że w tym miejscu zlewają się góra z równiną lub niebo z ziemią. Według drugiej interpretacji nazwa Sliwen oznacza "przełęcz". Miasto znajduje się na początku ważnej wysokogórskiej przełęczy, która prowadzi w dwóch kierunkach. Jedna prowadzi do Eleny i Wielkiego Tyrnowa (starobułgarska przełęcz Żelazna Brama, później Demir Kapu, dzisiaj Wratnik), druga prowadzi do miejscowości Kotel i północno-wschodniej Bułgarii.