Dunajski region turystyczny to największy region pod względem terytorialnym spośród dziewięciu regionów turystycznych w Bułgarii. Obejmuje on 67 gmin, a jego centrum administracyjnym jest największe bułgarskie miasto nad Dunajem – Ruse. Pod względem liczby ludności region zajmuje trzecie miejsce po regionach turystycznych Sofia oraz Tracja.
Dzięki swojemu położeniu geograficznemu nad jedyną rzeką spławną w kraju oraz bogatej palecie zasobów historycznych i naturalnych, którymi dysponuje, Dunajski region turystyczny specjalizuje się w rozwoju turystyki kulturowej i cruisowej, w szczególności w rozwoju turystyki historycznej i kulturowej, rejsów rzecznych, turystyki przygodowej i ekologicznej, rozrywek miejskich i podróży zakupowych, enoturystyki i turystyki kulinarnej, turystyki religijnej i pielgrzymkowej.
Od Widynia po Silistrę, od Orjachowa po Tyrgowiszte, Dunajski region turystyczny wita swoich gości swoim autentycznym dziedzictwem ze starożytności i średniowiecza, z okresu osmańskiego i z okresu po wyzwoleniu,a także z okresów bliższych współczesności. Oferuje dostęp do obiektów pod ochroną UNESCO i zabytków, których urok i wartość historyczna dopiero zostaną ujawnione. Odkrywa krajobrazy i dziką przyrodę oraz zachowaną różnorodność biologiczną na obszarach chronionych i rezerwatach biologicznych. Prowadzi do niedostępnych jaskiń i terenów podmokłych. Zaprasza do oderwania się od codzienności w licznych świątyniach i miejscach kultu. Dzieli się tajemnicami kulinarnymi i winiarskimi oraz tradycjami kulturowymi wyjątkowych społeczności lokalnych.
Rzeka Dunaj to najbardziej międzynarodowa rzeka na świecie, przepływająca przez dziesięć krajów europejskich w swoim biegu od źródła do ujścia do Morza Czarnego: Niemcy, Austrię, Słowację, Węgry, Chorwację, Serbię, Bułgarię, Rumunię, Mołdawię i Ukrainę. Nad brzegach Dunaju położone są cztery urzekające stolice europejskie – Wiedeń, Bratysława, Budapeszt i Belgrad. Ponadto Dunaj zbiera swoje wody z 19 krajów, a na terenie dorzecza Dunaju mówi się co najmniej w 17 językach narodowych. W Bułgarii Północnej można znaleźć wpływy tradycji środkowoeuropejskich i silną tożsamość naddunajską jako część tego wielokulturowego regionu.
Rzeka Dunaj zajmuje także szczególne miejsce w świadomości i sztuce ludowej Bułgarów. Ruiny rzymskich zamków wzdłuż rzeki przypominają o znaczeniu „limes danubius”, jako linia obronna w czasach potężnego Cesarstwa Rzymskiego, a skojarzenia z Naddunajską Bułgarią sięgają wczesnych lat założenia państwa. Dunaj to rzeka, o której najczęściej śpiewane są pieśnie i wiersze ludowe. W okresie bułgarskiego odrodzenia narodowego emocjonalny związek z Dunajem wzmocnił fakt, że rzeka była postrzegana jako granica między wolnością a zniewoleniem, życiem w ojczyźnie a przetrwaniem na wygnaniu. Patriarcha literatury bułgarskiej Iwan Wazow opisał Dunaj jako „cichy, biały”, który „faluje, wesoło szumi”. Nie jest przypadkiem to, że rzeka znajduje miejsce już w drugiej zwrotce bułgarskiego hymnu państwowego: „Dumnie wznoszą się szczyty Bałkanów, u których stóp błękitny Dunaj płynie“.
Bułgarski odcinek wybrzeża Dunaju ma długość 471 km – od ujścia rzeki Timok przy granicy z Serbią na zachodzie do okolic miasta Silistra na wschodzie, gdzie zaczyna się granica lądowa Bułgarii z Rumunią. Dunaj stanowi naturalną granicę państwową pomiędzy Bułgarią a Rumunią. Wzdłuż bułgarskiego wybrzeża rzeki znajdują się dwa mosty, które stanowią lądowe połączenie z północnym sąsiadem Bułgarii.
